moje artykuły

Pomiędzy drugim a trzecim rokiem życia, czyli… pierwsze zdania

Pomiędzy drugim a trzecim rokiem życia w mowie dziecka pojawiają się pierwsze zdania. Podobnie, jak na pozostałych etapach kształtowania się mowy, trzeba wziąć pod uwagę fakt, że każdy maluch ma swoje tempo. W tym wypadku oznacza to, że jedno dziecko może zacząć tworzyć zdania szybciej, a inne wolniej.

To wyjątkowo twórczy okres. Początkowo usłyszymy zestawienia rzeczowników, np. „Tato ato” (maluch pokazując na drzwi, komunikuje, że tato pojechał gdzieś autem). Z czasem uzupełniane zostaną osobową formą czasownika np. „Mama da”.

Pierwsze zdania to proste, dwu lub trzyelementowe struktury. Wraz z rozwojem mowy, będą one bardziej złożone. Pod koniec trzeciego roku życia dziecko zazwyczaj dysponuje już szerokim repertuarem zdań – od twierdzącego, poprzez pytające i rozkazujące. Pamiętajmy, że nasz maluch uczy się budować zdania od otoczenia. Rozmawiajmy z nim jak najczęściej i dbajmy o to, by nasza mowa była poprawna.

Charakterystycznym i często zabawnym zjawiskiem w tym okresie jest poprawianie spieszczonej mowy dorosłych. Kiedy naśladując mowę dziecka, powtórzymy za nim np. „ksieślo” (wskazując na krzesło), dziecko zaprotestuje, a nasza wypowiedź nie uzyska aprobaty, dopóki nie wypowiemy poprawnej nazwy. Jest to bardzo pozytywne zjawisko.  Świadczy o różnicowaniu słuchowym prawidłowej i nieprawidłowej wymowy słów znanych dziecku. Jest symptomem rozwoju słuchu fonematycznego. Dziecko nie wymawia jeszcze  prawidłowo wszystkich głosek, ale słyszy błędny w wypowiedzi i je poprawia.

Okres pomiędzy drugim a trzecim rokiem życia to czas, w którym nadal  intensywnie wzbogaca się słownik dziecka. Nazwy tworzą się poprzez kojarzenie  tego, co maluch  słyszy z tym, co widzi. Mowa dziecka staje się bardziej zrozumiała dla rodziny i dalszego otoczenia, słowa są coraz wyraźniej artykułowane.

  • Dziecko wymawia prawidłowo spółgłoski: p, b, m, f, q, k, g, h, t, d, n, l, samogłoski ustne: a, o, u, e, y, i, a, czasami również samogłoski nosowe: ę, ą.
  • Pod koniec tego okresu realizuje też spółgłoski: s, z, c, dz, które wcześniej zastępował ś, ź, ć, dź.

Wymienione głoski nie zawsze są pełnowartościowe, ze względu na małą sprawność narządów artykulacyjnych. Zwłaszcza w trudniejszych zestawieniach, bywają zastępowane głoskami łatwiejszymi o zbliżonym miejscu artykulacji.

W przypadku wątpliwości związanych z rozwojem mowy  u Państwa dzieci zapraszam na bezpłatne konsultacje e-mail pod adresem: [email protected] lub poprzez formularz kontaktowy na stronie www.szaja.pl .

separator

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.